اصول اولیه کمک های اولیه در HSE

معرفی کمک های اولیه

کمک‌های اولیه مجموعه‌ای از اقدامات فوری و اولیه است که برای ارائه کمک به افراد آسیب‌دیده یا بیمار، قبل از رسیدن کمک‌های تخصصی پزشکی، انجام می‌شود. هدف اصلی کمک‌های اولیه جلوگیری از وخامت وضعیت فرد، حفظ حیات، کاهش درد و رنج و تسهیل روند بهبود است. در حوزه ایمنی، بهداشت و محیط زیست (HSE)، یادگیری و استفاده از اصول اولیه کمک‌های اولیه از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا این اقدامات می‌توانند به طور مستقیم در کاهش صدمات و جلوگیری از حوادث شدیدتر موثر باشند.

       پشتیبانی حیات پایه

پشتیبانی حیات پایه (Basic Life Support یا BLS) شامل مجموعه‌ای از تکنیک‌ها و اقدامات است که در شرایط اضطراری برای حفظ حیات فرد و بهبود شانس بقا تا رسیدن تیم‌های پزشکی تخصصی انجام می‌شود. در این بخش، جزئیات بیشتری درباره هر یک از اجزای پشتیبانی حیات پایه ارائه می‌شود.

 

          احیای قلبی-ریوی (CPR)

احیای قلبی-ریوی (CPR) ترکیبی از فشردن قفسه سینه و تنفس مصنوعی است که برای حفظ جریان خون و اکسیژن‌رسانی به مغز و سایر اعضای حیاتی بدن در زمان ایست قلبی استفاده می‌شود.

 

             مراحل انجام CPR

  1. ارزیابی وضعیت بیمار:  ابتدا باید اطمینان حاصل کرد که فرد واکنش نمی‌دهد و نفس نمی‌کشد یا نفس‌های غیرطبیعی دارد. این ارزیابی باید سریع و دقیق انجام شود.
  2. تماس با اورژانس:  بلافاصله با اورژانس تماس بگیرید و درخواست کمک کنید.
  3. آماده‌سازی برای فشردن قفسه سینه:  فرد را به پشت بخوابانید و در صورت امکان، او را بر روی سطحی سخت قرار دهید.
  4. فشردن قفسه سینه:  با قرار دادن یکی از دست‌ها روی دست دیگر و استفاده از وزن بدن، قفسه سینه را با عمق حدود ۵ تا ۶ سانتی‌متر (۲ تا ۲.۵ اینچ) فشرده کنید. سرعت فشردن باید حدود ۱۰۰ تا ۱۲۰ بار در دقیقه باشد.
  5. تنفس مصنوعی:  پس از هر ۳۰ بار فشردن، دو تنفس مصنوعی بدهید. برای این کار، سر بیمار را به عقب خم کنید، چانه را بالا بیاورید و دهان خود را به دهان بیمار بچسبانید و به طور کامل دم کنید.

احیای قلبی-ریوی (CPR)

          کنترل راه‌های هوایی

کنترل راه‌های هوایی به معنای اطمینان از باز بودن مسیرهای هوایی فرد است تا تنفس به درستی انجام شود. بسته شدن مسیر هوایی می‌تواند به سرعت منجر به کاهش سطح اکسیژن خون و آسیب به مغز و سایر ارگان‌ها شود.

 

             تکنیک‌های کنترل راه‌های هوایی

  1. روش سر و چانه (Head Tilt-Chin Lift):  یکی از رایج‌ترین تکنیک‌هاست. سر بیمار را به آرامی به عقب خم کنید و چانه را به سمت بالا بکشید تا مسیر هوایی باز شود.
  2. روش جلو آوردن فک (Jaw-Thrust Maneuver):  این روش در صورتی که احتمال آسیب به ستون فقرات گردنی وجود داشته باشد، استفاده می‌شود. در این حالت، با نگه داشتن سر در وضعیت طبیعی، فک را به سمت جلو بکشید.
  3. استفاده از ابزارهای کمک تنفسی:  در برخی موارد، می‌توان از ماسک‌های تنفسی، لوله‌های نازوفارنژیال (داخل بینی) یا اوروفارنژیال (داخل دهان) برای باز نگه‌داشتن مسیر هوایی استفاده کرد.

 

          استفاده از دستگاه‌های خودکار شوک‌دهی قلبی (AED)

دستگاه‌های خودکار شوک‌دهی قلبی (Automated External Defibrillators یا AED) به افراد غیرمتخصص اجازه می‌دهند تا در صورت لزوم، شوک الکتریکی به قلب فرد وارد کنند تا ریتم طبیعی قلب بازگردانده شود.

 

             مراحل استفاده از AED

  1. روشن کردن دستگاه:  با روشن کردن دستگاه، دستورالعمل‌های صوتی یا تصویری دستگاه را دنبال کنید.
  2. قرار دادن الکترودها:  الکترودها را بر روی قفسه سینه فرد قرار دهید؛ یکی در سمت راست بالای قفسه سینه و دیگری در سمت چپ پایین.
  3. تحلیل ریتم قلب:  دستگاه به طور خودکار ریتم قلب فرد را تحلیل می‌کند و تعیین می‌کند که آیا شوک لازم است یا خیر.
  4. اعمال شوک:  در صورت نیاز به شوک، دستگاه به شما اعلام می‌کند و با فشار دادن دکمه شوک، این عمل را انجام دهید.
  5. ادامه CPR:  پس از اعمال شوک، بلافاصله CPR را ادامه دهید تا زمانی که علائم حیات برگردد یا تیم پزشکی تخصصی برسد.

استفاده از دستگاه‌های خودکار شوک‌دهی قلبی (AED)

          اهمیت آموزش و تمرین پشتیبانی حیات پایه

آموزش و تمرین منظم پشتیبانی حیات پایه برای افراد در محیط‌های کاری و عمومی بسیار حیاتی است. این آموزش‌ها می‌توانند شامل دوره‌های تئوری و عملی باشند که توسط سازمان‌های معتبر و تخصصی برگزار می‌شوند. تمرینات منظم و به‌روزرسانی اطلاعات در زمینه BLS می‌تواند به افراد کمک کند تا در شرایط اضطراری به درستی عمل کنند و جان افراد را نجات دهند.

       مراقبت از زخم

مراقبت از زخم یکی از بخش‌های حیاتی کمک‌های اولیه است که نقش مهمی در جلوگیری از عفونت و تسریع بهبودی دارد. در این بخش، به تفصیل درباره‌ی مراحل مختلف مراقبت از زخم صحبت خواهیم کرد.

 

          شستشوی زخم

شستشوی زخم اولین و مهم‌ترین مرحله در مراقبت از زخم است که به پاکسازی آن از آلودگی‌ها و کاهش خطر عفونت کمک می‌کند.

 

             مراحل شستشوی زخم

  1. شستشوی دست‌ها:  قبل از تماس با زخم، حتماً دست‌های خود را با آب و صابون بشویید تا از انتقال باکتری‌ها به زخم جلوگیری کنید.
  2. پاکسازی زخم:  زخم را با آب تمیز یا محلول سالین (نمکی) بشویید. اگر آب تمیز در دسترس نیست، می‌توان از محلول‌های ضدعفونی‌کننده‌ی مخصوص زخم استفاده کرد. از الکل و هیدروژن پراکسید برای شستشوی زخم استفاده نکنید، زیرا می‌توانند به بافت‌های سالم آسیب برسانند.
  3. حذف آلودگی‌ها:  در صورت وجود خاک، قطعات شیشه، یا هر جسم خارجی دیگر در زخم، به دقت و با استفاده از موچین تمیز آن‌ها را خارج کنید. اگر نمی‌توانید آلودگی‌ها را خارج کنید، به دنبال کمک پزشکی باشید.

 

          پانسمان زخم

پس از شستشوی زخم، مرحله‌ی بعدی پوشاندن آن با پانسمان مناسب است تا از آلودگی‌های محیطی محافظت شود و روند بهبودی تسریع گردد.

 

             مراحل پانسمان زخم

  1. خشک کردن زخم:  زخم را با یک پارچه تمیز یا گاز استریل خشک کنید. به آرامی و بدون فشار اضافی این کار را انجام دهید.
  2. استفاده از مواد ضدعفونی‌کننده:  اگر پزشک توصیه کرده است، می‌توانید از پمادهای ضدباکتریال یا مواد ضدعفونی‌کننده‌ی مخصوص زخم استفاده کنید.
  3. پانسمان زخم:  با استفاده از گاز استریل یا بانداژ تمیز، زخم را بپوشانید. اطمینان حاصل کنید که پانسمان به اندازه کافی بزرگ باشد تا تمام زخم را بپوشاند و از ورود آلودگی جلوگیری کند.
  4. بستن پانسمان:  با استفاده از باند یا نوار چسب پزشکی، پانسمان را در جای خود محکم کنید. اما دقت کنید که خیلی محکم نباشد تا جریان خون مختل نشود.

 

پانسمان زخم

          مراقبت‌های پیوسته

مراقبت‌های پیوسته از زخم به معنای بررسی منظم وضعیت زخم و تعویض پانسمان در صورت نیاز است تا از عفونت جلوگیری شود و روند بهبودی به خوبی پیش رود.

 

             نکات مهم در مراقبت‌های پیوسته

  1. تعویض پانسمان:  پانسمان زخم باید به صورت منظم و هر روز یا هر زمانی که آلوده یا مرطوب شد، تعویض شود.
  2. بررسی علائم عفونت:  به دنبال علائم عفونت مانند قرمزی، تورم، گرما، درد شدید یا ترشح چرک باشید. در صورت مشاهده‌ی هر یک از این علائم، به پزشک مراجعه کنید.
  3. نگهداری از زخم:  زخم را تمیز و خشک نگه دارید و از وارد آمدن ضربه یا فشار به آن جلوگیری کنید.
  4. رژیم غذایی مناسب:  مصرف غذاهای غنی از ویتامین‌ها و مواد مغذی، به خصوص ویتامین C و پروتئین‌ها، می‌تواند به تسریع بهبود زخم کمک کند.

          اقدامات پیشگیری از عفونت

پیشگیری از عفونت یکی از اهداف اصلی در مراقبت از زخم است. رعایت برخی اصول می‌تواند به کاهش خطر عفونت کمک کند.

  1. رعایت بهداشت:  دست‌های خود را قبل و بعد از تماس با زخم بشویید.
  2. استفاده از وسایل استریل:  از وسایل و تجهیزات استریل برای شستشو و پانسمان زخم استفاده کنید.
  3. اجتناب از مواد مضر:  از استفاده از مواد مضر مانند الکل، ید و هیدروژن پراکسید که می‌توانند به بافت‌های سالم آسیب برسانند، خودداری کنید.

 

       نتیجه‌گیری

مراقبت صحیح و به موقع از زخم می‌تواند به طور قابل توجهی در جلوگیری از عفونت و تسریع روند بهبودی موثر باشد. با رعایت اصول اولیه شستشو، پانسمان و مراقبت‌های پیوسته، می‌توان از بروز عوارض جدی‌تر جلوگیری کرد و به بهبود سریع‌تر فرد کمک نمود. آموزش این مهارت‌ها در محیط‌های کاری و خانگی اهمیت زیادی دارد و می‌تواند در مواقع اضطراری نجات‌بخش باشد.